تو خود حدیث ِ مفصل بخوان از این مجمل
- گاهی وقتها خودت یادم بیانداز که چقدر دوستت دارم.
"ناگزیر انسانِ بی‌گریز"
افتاده بودم به جانِ کمدها. کیسه‌‌ها را تندتند پر می‌کردم بی‌انکه لحظه‌ای دل بدهم به گوشواره‌‌ای٫ لباسی آبی و یا شاخه‌های خشکیده‌ی درختی سیاه و سفید روی یک ورق کاغذ. حواسم پیِ آن عکس بود. عکسی که قلبم را زور کرده بود تند‌تر بزند. عکسی که دست‌ها و صدام را برای لحظه‌ای شُل و لرزان کرده بود. مغزم٬ مغز سرکِشم را به کدام گوشه‌ی فکر برده بود؟ قلبم٫ قلبم را لای تیره-روشنِ کدام احساسِ ندانسته٬ فراموش کرده٬ گیرانداخته بود؟ کدام پنجره یا درِ غبار گرفته‌ای را توی ذهنم باز کرده بود؟ نشسته بودم وسطِ لشگر چیزهایی که قرار بود ترک کنم. چیزهایی که یحتمل مدت‌ها پیش ترک‌ام کرده بودند. فکر می‌کردم به خاطره. به شهوتِ جفت‌شدنش با خیال. به مهر که بنشیند کنار قهر. دلتنگی که چفت شود با رنج. به یاد در حضورِ فراق.
خوشابحال اون کسی/که توی رویای شماست...
پاسخحذفمرسی دوست ِ عزیزی که نمی شناسمت. اگر این کامنت تعریف بوده من سپاسگزارم. راستش فقط توجه زیاد به ادبیات ِ دوست داشتن ِ آدم ها مرا به سمت ِ چیدمان ِ اینگونه ی واژه ها کشاند. اگر که خوش آمدنی یا خوش بحال گفتنی شده خوشحالم! :)
پاسخحذفمن هم با نظر اون ناشناسي كه ساعت 15 و 51 دقيقه كامنت گذاشته موافقم. به نظر مي رسه ناشناسهاي زيادي هستند كه تو رو تحسين مي كنند. نمي دونم به ناشناسها حسودي كنم يا به تو.
پاسخحذفناشناس ها قبلا می آمدند اینجا بد و بی راه نثارم می کردند! موقع ِبد و بیراه و قضاوتهای ناخوشایند هم اینکه گوینده را نشناسی دلچسب تر است! ولی وقتی ناشناسها تعریف کنند قضیه فرق می کند!:پی
پاسخحذفآدم یک جایی آن ته ِ ذهنش چیزی وول می خورد انگار، کنجکاوی کودکانه ای برای شناخت! :)
به هر حال مرسی که می خوانیدم.
كودك كه بودم مادر بزرگم قصه اي برايم مي گفت. قصه دختري را كه دوست يك جوان شده بود كه در پوسيتن مار مي رفت. يك روز دختر پوستين مار را آتش زد و جوان براي هميشه گم شد. من هم با دو ناشناس قبلي هم فكرم. ناشناس بايد ناشناس بماند چه كاري است كه او را بيابي. اگر نمي خواهي نظر بگذارند، اين توانايي را از وبلاگت بگير. و اگر مي خواهي...
پاسخحذفناشناسان چه كنند كه تو چنين خوب چرايي.
چقدر ناشناس طرفدار داری فاطمه!
پاسخحذففاطمه ! در واقع او همیشه خودش یادت می اندازد که چقدر دوستش داری. نه گاهی! هر وقت که به یادت می آید. و ...
عجب کامنت پرغوغایی شد!
پاسخحذففکر کنم ناشناس بمانم بهترباشد
ناشناس ساعت 15:51 !!!
من با این ناشناس ساعت 15:51 دقیقه موافق نیستم. چون گویی در پس ذهنش می خواسته است به کمپین ناشناسان فاطمه خیانت کند و خود را معرفی نماید!!! وای! وای!
پاسخحذفما را نیز در زمره ناشناسان بپذیر!!!
پاسخحذفشناس سابق ناشناس فعلی
:)
نمی دونم اگه من هم بنویسم "گاهی وقتها خودت یادم بینداز..." این همه آدم پیدا می شن؟
پاسخحذفناشناس ناموافق با من!
پاسخحذفمن نه قصدکمین داشتم و نه خیانت!!!!
وای وای هم ارزانی شما
ایده ام را گفتم...همین!
یعنی شگفت انگیزه !
پاسخحذفیه پست نیم خطی و اینهمه کامنت !!
آدم می تتتتتتتترکه از حسودی . . .
شگفت انگیزی از دوستان و خوانندگان ِ محترم است! من هم گمان نمی کردم این نیم خط اینقدر کامنت به همراه داشته باشد... آن هم ناشناس!
پاسخحذف- گاهی وقتها خودت یادم بیانداز که چقدر دوستت دارم.
پاسخحذف