پناه
پناه‌ام ده
پناهنده
امروز ۲۰ ژوئن٬ مصادف با ۳۰ خرداد٬ روز جهانی ِ پناهنده است
نقطه
سرِ خط هم ندارد!
"For a moment almost too brief to matter, this made sense"
بهش می‌گم گمونم ح دلش برات تنگ شده. به هوای تو جدیدا هر دری وری که میذارم اینستاگرام رو با محبت جواب می‌ده. میگه فکر نکنم. احتمالا باهات سرسنگین بود سر مسایل ایران و اینکه چیزی ننوشتی راجع بهش. شاید ش بهش گفته که دو سال قبلت چه جوری بوده٬ که زندگیت زیر و رو شده. یاد پیام ش می‌‌افتم٬ دو سال پیش این موقع‌ها٬ برام نوشته بود: «حالت خوبه فاطمه؟ کلا جدی» دو سال پیش٬ در جوابش نوشته بودم: «کلا؟ خوبم! :) جدی؟ نمیدونم راستش! یکم گیجم هنوز گمونم. تو یه حالتِ کنار اومدن با وضعِ فعلیمونم که نمیدونم دقیقا بابت گردن‌کلفتی و زور زدن برای خوب بودن و فرار از پذیرش ”واقعیت“ موجود و امید شاید الکی به اینکه زود شرایط برمیگرده به قبله، یا اینکه کلا و واقعا رد دادم و قبول کردم که حیات دشواره و این وضع هم ممکنه همین شکلی بمونه و چاره‌ای نیست دیگه، سعی کن کمتر گیر بیافتی تو کثافت فکر و خیالش و زندگیتو بکن!» حالا٬ دو سال بعد٬ که این‌طور باور کرده‌ا‌م و پذیرفته‌ام که شرایطِ ”قبل“ دیگر وجود خارجی ندارد و وضعیت جدید واقعیتِ حال است -حتی شاید واقعیتِ گذشته؟- دیگر خبری از آن گیجی نیست. حالم خوب است؟ نمی‌دانم
دلم بدجوری گرفته. مدتهاست از دنیای وبلاگها دورم. نمیدونم دارم با چی و با کی لج میکنم.
پاسخحذفکجا برم؟ کجا میشه رفت و یک دلخوشی کوچک پیدا کرد. یک دلخوشی کوچک برای چند ثانیه. تو وبلاگ فاطمه حتما پیدا میشه.
خیلی از روز پناهنده گذشته.
ولی تو حتما این شعر سهراب رو خوندی که میگه:
پناهم بده تنها مرز آشنا! پناهم بده!